De Tweede Wereldoorlog begon in Noorwegen op 9 april 1940. Er waren een paar korte gevechten op verschillende plaatsen in het land, maar binnen een paar dagen hadden de Duitsers controle gekregen over Noorwegen.
De koning en de regering vluchtten naar Londen in het VK en zetten hun verzetscampagne voort vanaf daar.
Na de eerste paar dagen van de oorlog was er niet zoveel militair verzet in Noorwegen. De politie werd gecontroleerd door de nazi’s en een nieuwe, nazi-vriendelijke regering werd geïnstalleerd in het land. Deze regering was niet democratisch gekozen.
Veel Noren voerden verzet activiteiten uit die tijdens de oorlog illegaal waren. Sommigen verspreiden ongecensureerde informatie, zoals kranten en folders. Anderen hielpen mensen vluchten van de nazi’s naar andere landen, voornamelijk Zweden en het Verenigd Koninkrijk. Veel mensen werden gearresteerd en naar gevangeniskampen gestuurd.
Hoewel het land bezet was, konden de meeste mensen naar hun gewone baan gaan en kinderen gingen naar school. Voedsel, kleding en andere goederen werden echter gerantsoeneerd en de toekomst voelde onzeker.
Noorwegen had vóór de oorlog een grote vloot koopvaardijschepen. Tijdens de oorlogsjaren 1940-1945 vervoerde veel van deze schepen goederen naar landen die in oorlog waren met Duitsland. De Noorse regering in Londen organiseerde dit. Ongeveer de helft van deze schepen werd gedurende de strijd getorpedeerd of gebombardeerd. Bijna 4.000 Noorse matrozen werden gedood tijdens de oorlog.
Een totaal van ongeveer 10.000 Noorse mannen en vrouwen stierven als gevolg van de oorlog. Ongeveer 700 hiervan waren Joden die naar concentratiekampen in Duitsland en Polen werden gestuurd.
Op 8 mei 1945 capituleerde Duitsland en Noorwegen was wederom een vrij land. Na de oorlog werden ongeveer 50.000 Noren schuldig bevonden aan verraad. Ze waren lid van de Noorse nationale socialistische partij, Nasjonal Samling, die sympathiseerde en collaboreerde met de nazi’s. 25 mensen werden na de oorlog geëxecuteerd wegens verraad.
Na 1945 begon de wederopbouw van het land. Zowel de productie als de export namen toe en de koopvaardijvloot werd weer opgebouwd. Veel mensen vonden werk en hoewel de lonen niet zo hoog waren, nam de armoede af. De meeste mensen waren erg optimistisch en velen wilden graag een rol spelen in de wederopbouw van Noorwegen. Termen als gelijkheid en gelijke waarde werden belangrijk voor de mensen. De Noorse economie verbeterde geleidelijk, hoewel sommige goederen nog tot eind jaren vijftig werden gerantsoeneerd.
In de decennia na de oorlog werden een aantal hervormingen doorgevoerd die het leven van iedereen zouden verbeteren. Werktijden werden korter en vakanties werden langer.
In 1967 werd de Nationale-verzekering-wet ingevoerd. Deze wet was bedoeld om de financiële zekerheid voor alle burgers, inclusief ouderen en zieken, te waarborgen.